Gryfy

Gryfy- czym one są? Cóż, rozpisywać można by się godzinami. Zdecydowanie są zwierzętami nietypowymi, nie chadzającymi się zbyt często po łąkach czy wybrzeżach. W bestiariuszu znajdzie się je w rozdziale o zwierzętach mitycznych i prawdopodobnie nieistniejących. Babilończycy nie wiedzą, jak wielki błąd popełniają mówiąc swoim dzieciom, że gryfy są bajkami. Istnieją one bowiem, aczkolwiek chowają się przed ludzkim wzrokiem w dzikich ostępach lub na dachach najwyższych świątyń. Opis tego gatunku zacząć powinno się od wyglądu gdyż jest on prawdopodobnie najprostszym do ukazania elementem. 

Gryfy są nieco większe od koni- tak więc mają od czterech do pięciu łokci długości (Nie licząc ogona) i od dwóch i pół do trzech i pół wysokości. 
Przedstawiając klasycznego gryfa należy zwrócić uwagę na to, jakie gatunki zwierząt go tworzą- gryf to połączenie potężnego lwa- wielkiego, dumnego kota z afrykańskiej dziczy oraz majestatycznego orła cieszącego się niemałym respektem. 
Stworzenia te są więc silne zarówno umysłowo jak i fizycznie.  

Ich głowa pokryta jest zazwyczaj drobnymi, brązowymi piórkami w jasnej tonacji. W miejscu barków jest miłe w dotyku dość jasne pierzaste futerko. Puch ciągnie się aż do nasady szyi i brzucha. Najistotniejszym elementem gryfiego łba jest dziób- dość duży i masywny, niezwykle twardy i silny. Jeśli umie się nim odpowiednio posługiwać to nawet najgrubsza skóra nie jest problemem. Oczy dość duże, bystre, osadzone po bokach łowy. Tęczówki zwykle zielone lub niebieskie. Uszy są spiczaste i pokryte piórami, bardzo podobne do "uszu" puchacza. 

Gryfi korpus ma kształt tułowia lwiego, aczkolwiek pokrywają go piórka. Są dość krótkie, aczkolwiek nie służą do ogrzewania gryfa a jedynie uczynienie go bardziej aerodynamicznym. Dlatego też przylegają do ciała i praktycznie od niego nie odstają. Kończyny pokryte są złotymi łuskami. Przednie są drobne a ich górną część pokrywają długie pióra znacznie ciemniejsze niż te na szyi czy barkach. Są one większe i wytrzymalsze a także sztywniejsze. Tylne łapy są dość masywne i silne, ich górna część przypomina lwie, jednak od kolan w dół zamieniają się ponownie w orle szpony. 

Ogon jest dość długi i gruby u nasady, jednak dość szybko zwęża się tak, by na końcu stać się cienkim jak bicz. Pokrywają go długie, ciemne sterówki (pióra). Osiąga on około trzech (czasem można usłyszeć o gryfach posiadających ogony mające 4-5 łokci.) łokci długości.

Wielkie, potężne skrzydła gryfa umożliwiają mu długi lot bez większego zmęczenia. Mają od czterech do pięciu łokci długości, jeśli gryf rozłoży swoje skrzydła, to dystans od początku pierwszego do końca drugiego może wynosić nawet jeden gar (ok. 12 metrów). Ich wnętrze jest jasne i pokryte puchem, a zewnętrzna część może przybierać wszelkiego rodzaju kolory (od czarnego przez szary i brąz do bieli)

Wiedząc jak wyglądają te zwierzęta możemy przejść do następnej części- zbioru najważniejszych informacji o gryfach.

Stworzenia te znane są także pod nazwą "gryfon". 
Gdyby trzeba je było przypisać do jednej z pięciu gromad kręgowców najtrafniejszą odpowiedzią były by "ptaki", choć niektóre cechy tych zwierząt są typowe dla ssaków. 
Najczęściej żyją w grupach po dwa-trzy osobniki, czasami jednak żyją samotnie lub w wielkich stadach. 

Pierwotnie występowały na terenach Scytii- kraju jednookich Arymaspów, w dolinie Indusu, w Baktrii, Etiopii oraz na wyspach południowej Afryki. Z czasem zasięg ich występowania znacznie się powiększył. Obecnie żyją na wyżej wymienionych terenach, w Egipcie, na Krecie oraz wyspach przy niej i w Mezopotamii. 

Zwierzęta kojarzone są z wszelkiego rodzaju cennościami które gryfy rzekomo z pasją kradną i trzymają w swoich gniazdach. Cóż, jest w tym ziarnko prawdy, stworzenia te trzymają łupy w gniazdach i niekiedy zdarza im się wielbić swoje kamienie szlachetne czy złote figury, jednak naprawdę niewiele gryfów kiedykolwiek ukradłoby coś od człowieka.
Ponoć w zamierzchłych czasach próbowano je oswoić jednak nie udało się to choćby w najmniejszym stopniu, a jedynym skutkiem było zrażenie się gryfów do całego gatunku ludzkiego.

Dźwięki wydawane przez gryfy to skrzeczenie, ćwierkanie. Zwierzęta te są na tyle inteligentne, że posiadają własny język (pisząc posty oczywiście używa się j. polskiego). Gryfy potrafią użyć "ludzkiej" mowy, jednak skrzeczą przy tym niemiłosiernie. Rozmnażanie i zwyczaje godowe takie same jak u ptaków. Od złożenia jaja do wyklucia pisklęcia mija około miesiąca. Następnie młode pod opieką matki dorastają przez około rok.
Dane ogólne: 
Wysokość od 2,5 do 3,5 łokcia (w kłębie). Długość od 4 do 5 łokci (bez ogona). Dorosły samiec waży około 32-35 talentów, samica od 25 do 28 talentów. Żyją od około 120 do nawet (ekstremalne przypadki) 175 lat.
_____________
Ludzie są w mniemaniu gryfów stworzeniami niebezpiecznymi dla ich rasy. Z tego powodu każdy gryf chowa się przed ludzkim wzrokiem. Odkrycie istnienia tych stworzeń przez ludzi może sprawić, że gatunek zostanie wybity. Gryfy od młodości są uczone tego, że przed ludźmi trzeba się skrywać.